Aristoteles over de kosmos - Want welke natuurlijke substantie zou de kosmos kunnen overtreffen? Wat men ook maar zou kunnen noemen, is er een deel van. Elk mooi ding en alles wat geordend is, is daarnaar genoemd. (...) Welk individueel ding zou op één lijn gesteld kunnen worden met de orde in de hemel, de loop van de sterren, de zon en de maan, die van wereldtijd tot wereldtijd bewegen in zeer exacte tijdeenheden? (...) wat betreft grootte is de kosmos de alles overtreffende, wat beweging betreft de snelste, wat luister betreft de stralendste, wat betreft kracht niet verouderend en onvergankelijk. (...) En zelfs de onverwachte ingrijpende verschijnselen in de kosmos gebeuren op een geordende wijze - winden van verschillende soort botsen met elkaar, bliksemschichten schieten uit de hemel, extreme stormen breken los. (...) En de aarde, weelderig bedekt met allerlei soorten planten en overvloeiend van waterstromen en waarop overal levende wezens rondlopen, die alles op de bestemde tijd voortbrengt, voedt en weer in zich opneemt, en die talloze vormen en verschijnselen teweegbrengt - zij houdt eveneens haar natuur eeuwig jong, hoewel zij geschokt wordt door aardbevingen, overspoeld door springvloeden en plaatselijk verzengd wordt door branden. Het schijnt dat al deze dingen gebeuren tot welzijn van de aarde en haar altijd durend behoud bewerken. Want wanneer aardbevingen haar treffen, barsten luchtstromen die in de aarde binnengedrongen waren en daar vast zaten, los door de openingen bij breuken, zoals hierboven gezegd is, en wanneer ze door regenbuien gereinigd wordt, spoelt alles wat ziekten veroorzaakt weg; wanneer briesjes haar omwaaien, worden de dingen onder en boven haar gezuiverd. (...) Al die dingen bewerken gezamenlijk het continu instand blijven van de ene kosmos te midden van alle dingen die elkaar afwisselen, terwijl wat nu eens domineert dan weer gedomineerd wordt, en daarom blijft het totaal in stand, onvergankelijk de gehele wereldtijd door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten